Geduld

Geduld is een schone zaak, luidt het spreekwoord. Maar waarom zou je geduldig zijn? Waarom waarderen wij het meestal als iemand geduldig is?
Stel je bent ergens boos over of geïrriteerd, of je keurt iets af? Vind je het dan beter om daar geen uiting aan te geven en het maar te dulden?
Is geduld altijd waardevol, in iedere situatie? Of is het afhankelijk van je omgeving, in bepaalde situaties, van andere mensen of vooral van jezelf?

Waarom kan de ene mens ‘geduldig gedrag’ beter dan de andere? Waar hangt geduld mee samen? Is het de emotionele staat waarin je bent, en/of is het je denken (ratio) die bepalend is? En in hoeverre is geduld hebben (of tonen) het beheersen van jezelf? Gaat het vooral om het gedrag (wat anderen zien) of is geduld meer innerlijk? Moet je dat leren en zo ja, is het voor de meeste mensen goed te leren?

Heeft geduld misschien ook te maken met het stellen van prioriteiten: het geduldig verdragen wat niet belangrijk is om je te kunnen focussen op wat wel belangrijk is? Is geduld dan een kenmerk van inzicht, van slimheid en doelgerichtheid?
Of heeft geduld meer te maken met lijdzaamheid, met verdragen en afwachten, met ‘hoop’, in het vertrouwen dat het goed komt?

Zo kan geduld ook te maken hebben met durven en met keuzevrijheid? Bijvoorbeeld dat je wel iets anders zou kunnen doen, maar toch besluit de huidige situatie te dulden. Als een vorm van gedogen. Hebben ‘dulden’ en ‘gedogen’ in die zin iets te maken met ‘deugd’ en het goede leven?

Wat is dat geduld? Wat verstaan we daaronder?

Foto: Sokrates, gebeeldhouwd door W. V. Casey in 1950 en gefotografeerd door lentina_x, onder licentie CC BY-NC-SA 2.0